Η Ελλάδα των δύο ηπείρων, των πέντε θαλασσών και των πόσων γλωσσών
«Η γλώσσα είναι το αίμα της ψυχής» είχε πει ο συγγραφέας και γιατρός Όλιβερ Χολμς. Άρα, δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η γλωσσική ύπαρξη του ατόμου είναι το ίδιο σημαντική όσο η νοητική ή η βιολογική του ύπαρξη. Πόσο μάλλον σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης, όπου τα σύνορα μεταξύ των κρατών έχουν καταργηθεί. Πράγμα που κάνει την εκμάθηση ξένων γλωσσών να είναι περισσότερο απαραίτητη από ποτέ. Ας εξετάσουμε λοιπόν ποια είναι πράγματι η σημασία της γλωσσομάθειας τη σημερινή εποχή και με ποιους τρόπους θα μπορούσε να βελτιωθεί η διδασκαλία των ξένων γλωσσών στα σχολικά συγκροτήματα.
Είναι γεγονός ότι η ικανότητα χειρισμού μίας ή περισσότερων ξένων γλωσσών αποφέρει μείζονος σημασίας οφέλη για τον σύγχρονο άνθρωπο. Το άτομο δύναται πλέον, εκτός από το να επικοινωνεί, να ενημερώνεται διαρκώς για τις διεθνείς εξελίξεις από ξένα μέσα ενημέρωσης. Έχοντας πρόσβαση σε πληθώρα πηγών, ομόγλωσσων και ξενόγλωσσων, δημιουργεί τη δική του άποψη, απαλλαγμένη από εθνικά συμφέροντα και επιδιώξεις. Η πολύπλευρη λοιπόν πληροφόρηση αμβλύνει τις πιθανότητες να πέσει θύμα της παρα-πληροφόρησης, φαινόμενο που κατέχει δεσπόζουσα θέση στη σημερινή εποχή. Ούτως ή άλλως, του δίνεται η δυνατότητα να σπουδάσει σε χώρες του εξωτερικού ως φοιτητής, ή ως επιστήμονας.
Μπορεί να ανατρέξει σε ξενόγλωσση βιβλιογραφία, να συμμετέχει σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια, να παρουσιάσει εργασίες και πειράματα σε καθηγητές παγκόσμιας εμβέλειας επιτυγχάνοντας τη μόρφωση και την επι-μόρφωσή του. Τέλος, ο γλωσσομαθής γνωρίζει σε βάθος τους ξένους πολιτισμούς, έχει μελετήσει τις παραδόσεις, τα ήθη και τις αξίες των λαών που δημιούργησαν γλώσσα και κουλτούρα. Γιατί γλωσσομαθής δεν είναι εκείνος που απλά μεταχειρίζεται με την απαραίτητη γραμματικοσυντακτική αρτιότητα μια ξένη γλώσσα. Είναι εκείνος που γνωρίζει τη νοοτροπία, τα έθιμα και γενικότερα τα «στοιχεία ταυτότητας» που συνθέτουν το πορτρέτο της χώρας. Γιατί πολιτισμός και γλώσσα είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
«Η Ελλάδα των δύο ηπείρων, των πέντε θαλασσών και των πόσων γλωσσών;»
Η εκμάθηση ξένων γλωσσών δεν αποτελεί μόνο αντικατοπτρισμό των ιδιαίτερων πολιτιστικών χαρακτηριστικών ενός λαού. Διαδραματίζει και πολύτιμο ρόλο ως προς τη βαθύτερη επαφή του ατόμου με τη δική του γλώσσα. Συνειδητοποιεί την ιδιαιτερότητα και τον ξεχωριστό χαρακτήρα του εθνικού του πολιτισμού. Έχει κίνητρα για να επισκεφθεί χώρες του εξωτερικού και να επικοινωνήσει με ντόπιους. Εξασκώντας παράλληλα τον προφορικό του λόγο, απαραίτητο στοιχείο που συμβάλλει στην κοινωνικοποίησή του. Η παιδεία λοιπόν είναι εκείνη που οφείλει να θέσει τα θεμέλια για έναν κόσμο, όπου όλοι ανεξαρτήτως εθνικότητας, οικονομικής κατάστασης ή οποιουδήποτε άλλου κωλύματος, να μπορούν να έχουν πρόσβαση στη γλωσσομάθεια.
Πηγή: Schooltime.gr